Στον άνθρωπο η πληρότητα
έρχεται από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην καθημερινότητά μας. Η γνώση και η ανακάλυψη του κοσμικού γίγνεσθαι δεν είναι γνώση, αλλά αποκάλυψη του κάτι υπάρχοντος, οπότε η διάδοση αυτής της γνώσης κινείται στα όρια του σφετερισμού, αν δεν υπάρξει η ομολογία της αποκάλυψης.Κάθε αποκάλυψη της κοσμικής γνώσης, έχει και την ιστορική της διαδρομή... πχ. δεν ήταν χρήσιμο το πετρέλαιο στην ανθρωπότητα αν και υπήρχε εκατομμύρια χρόνια θαμμένο, αν δεν ήταν απαίτηση, ως τροφοδοσία στους κινητήρες εσωτερικής καύσης.
Αν εγώ δεν ξέρω τη σύσταση, τις ιδιότητες και την καταγωγή του πετρελαίου, δεν παύω να αισθάνομαι την πληρότητα, γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίστηκε κάπου κάποτε από κάποιον, άρα έχω και εγώ μερίδιο της γνώσης γιατί έχω την κοινή πηγή της αποκάλυψης...
Αν εχουμε αυτή τη σχέση με το Αγιο Πνεύμα τότε η χαρά μας είναι δοξολογική και οντολογική, και φυσικά ελπιδοφόρα γιατί έχουμε τη βεβαιότητα ότι το Αγιο Πνεύμα, όχι μόνο παντού πνέει αλλά και ότι είναι ανάμεσά μας ώστε να μας πληρώνει με την αιώνια χαρά της ύπαρξής του….